கல்லூரி நினைவுகள் - செல்வராஜ்...

வாழ்வில் எத்தருணத்திலாவது நாம் ஒரு பொய்யை சொல்லியிருப்போம். அது எந்த ஒரு பாதிப்பினையும் ஏற்படுத்தவில்லையெனில் ஒன்றும் பிரச்சினையில்லை. ஆனால், அது பல குழப்பங்களை விளைவித்தால்..., படியுங்களேன் இந்த அனுபவப் பகிர்வை...

கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டிருந்த சமயத்தில் தனியே ஒரு வீட்டினை வாடகைக்கு எடுத்து என் உறவுக்கார ஆயாவினை சமைத்துப்போடச் சொல்லி படித்துக்கொண்டிருந்தோம்.

நிறைய நட்புக்களோடு பழக வாய்ப்பு கிடைத்தாலும் என்னுடன் வீட்டில் தங்கியிருந்த எனது சூப்பர் சீனியர் செல்வராஜ் அவர்களை மறக்க முடியாது. நான் பி.எஸ்.ஸி இரண்டாமாண்டு படிக்கும்போது அவர் எம்.எஸ்.சி முதல் ஆண்டு.

அவரைப் போன்ற ஒரு கேரக்டரை இன்னும் சந்திக்கவில்லை, சந்திக்கப் போவதுமில்லை. அவரின் கையெழுத்துப் போல் மிக மோசமான ஒன்றை இதுவரை பார்த்ததில்லை, கோழி கிறுக்குவதுகூட கொஞ்சம் புடியும்படி இருக்கும். எழுத்தைப்பார்த்து, 'எப்படிண்ணா இது திருத்தறவங்களுக்கு புரியுமா' என கேட்டதற்கு, ’எனக்கே புரியாது, அவனுக்கு எங்க புரியப்போகுது, குழப்பத்துலயே மார்க் போட்டு பாஸ் பண்ண வெச்சிடுவான்' என சொல்வார், அதே போல் எல்லா செமெஸ்டரிலும் சராசரியான மார்க்கோடு பாஸாகி விடுவார்.

'சாப்பிடும்போது ஒருநாள், சாம்பார், ரசம், எல்லாம் வயித்துக்குத்தானே போகுது' என இரண்டையும் கலந்து சாப்பிட ஆரம்பிக்க, உடன் நாங்கள், ரசம், தயிர், அப்பளம், ஊறுகாய், உப்பு என சொல்ல 'ம்... அதுவும் சரிதான்' என எல்லாவற்றையும் ஒன்றாய் கலந்துகட்டி அடித்தார்.

பிச்சைக்காரனை பார்த்தால் 'கால் கை இருக்கில்ல உழைச்சி சாப்பிடு' என் சொல்லி ஒன்றும் போட மாட்டர். சில நேரங்களில் உண்மையில் முடியாத சிலருக்கு பத்து ரூபாயை சாதாரணமாக தூக்கிக் கொடுப்பார். அவரது செயல்கள் ஒவ்வொன்றும் புரியாத புதிராக இருக்கும். எல்லோரும் படிக்கும்போது கதை புத்தகம் படிப்பார், நன்றாக தூங்குவார்.

திடீரென ரூமில் இருக்கும் எல்லோருக்கும் அவர் செலவில் டிபன் வாங்கி வருவார். ஒருமுறை கடனாக பத்து ரூபாய் கேட்டதற்கு, அதெல்லாம் முடியாது ஐம்பது ரூபாய்தான் தருவேன் என தருவார், சில சமயங்களில் சட்டென 'இருக்கு தரமுடியாது போ' எனவும் சொல்லுவார்.

ஒருமுறை வெளியே போகலாம் வா என அழைத்து சென்றார். வழியில் அவரது நண்பர்கள் வர பேச ஆரம்பித்தார். பேச்சு ரொம்ப நேரம் நீளுமென எண்ணியபோது, 'சரி வெட்டியா ஏன் பேசனும் என சொல்லி' சட்டென முறித்துக்கொண்டு என்னை அழைத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தார் 'லூசுப்பயலுவ, அவனுங்ககிட்ட பேசி ஏன் நேரத்தை வீணாக்கனும்' என சொன்னார்.

அப்போது தேர்வு சமயம், அவர் ஸ்டடி ஹாலிடேசில் அவரது ஊரான வேதாரண்யம் சென்றுவிட்டார். காலை நேரம், கடுமையான மழை, புயல், வெள்ளம். எல்லோரும் தேர்வுக்காக படித்திக்கொண்டிருந்தோம். தங்கியிருந்த வீட்டின் மற்றொரு போர்ஷனில் இருந்த எனது பெயரையே கொண்ட சிறுவன் பிரபு, 'செல்வராஜ் அண்ணாவ எங்கண்ணா காணோம்' எனக் கேட்க, கவனிக்காததுபோல் இருந்தேன்.

திரும்பத் திரும்பக் கேட்க, கடுப்பில் அவர் வரமாட்டர் என சொன்னேன். திரும்பவும் அவன் ஏன் என கேட்க, அவரு போயிட்டாரு' என சொல்லி படிப்பில் ஆழ்ந்தேன்.

தேர்வினை முடித்து வெளியே வர எனக்காக ஆபீஸ் அட்டன்டர் காத்திருந்தார். 'பிரபா, உனக்காக கீழே செல்வராஜ் ஃபிரண்ட் குணா காத்திருக்கிறாரு' என சொன்னார்.

அவசரமாக கீழே இறங்கி செல்ல, காரின் அருகில் குணா நன்கைந்து நண்பர்களோடு, கலங்கிய கண்களோடும், பதட்டத்தோடும் நின்றுகொண்டிருந்தார்.

என்னைப் பார்த்ததும், 'பிரபா, செல்வராஜுக்கு என்ன ஆச்சு?' என கேட்க, 'அவருக்கு என்ன ஆச்சு?' என திருப்பிக்கேட்டேன்.

'அவரு போயிட்டதா பக்கத்து வீட்டு பிரபுகிட்ட சொன்னீங்களாம், அவங்க பதறிப்போய் எங்கிட்ட சொல்ல, நாங்கல்லம் மாலை வாங்கிகிட்டு கிளம்பிட்டிருக்கோம், எதுக்கும் உங்ககிட்ட கேட்டுட்டு போலாம்னு வந்தோம்' என சொல்ல,

'அய்யாய்யோ, அவன் சும்மா தொந்தரவு பண்ணிகிட்டிருந்தான், அதான் அவரு போயிட்டாரு இனிமே வரமாட்டார்னு சொன்னேன்' என் சொல்ல,

அவர் கொலை வெறியோடு, என்னை பார்த்து அடிக்க வந்த மற்றவர்களையும் தடுத்து, 'செல்வராஜ் ரூம் மெட்டுங்கறதாலயும், அவனுக்கு ஒண்ணும் ஆகலங்கறதுக்காகவும் உன்னை விட்டுட்டு போறேன்' என சொல்லி என்னை ஒரு நாயெனப் பார்த்து செல்ல எனக்கு போன உயிர் திரும்ப வந்தது.

ஊரிலிருந்து வந்த பிறகு இதை கேட்டு செல்வராஜ் விழுந்து விழுந்து சிரித்தார். 'இன்னும் கொஞ்ச நாள் வரலைன்னா கரியமே முடிஞ்சதுன்னு சொல்லியிருப்ப போலிருக்கு' என்றார். திரும்பவும் எனக்கும் குணாவுக்கும் இடையே சுமூகமாய் உறவு ஏற்படவும் செய்தார்.

படித்து முடித்த ஓரிரு வருடத்துக்குப் பிறகு அவரிடமிருந்து ஒரு பதினைந்து பைசா போஸ்ட் கார்ட் வந்தது, அவரின் அதே புரியாத கிறுக்கல்களோடு. அதில் 'உடனே பம்பாய் கிளம்பி வா, வேலை நான் வாங்கித் தருகிறேன்' என முகவரியோடு இருக்க நம்பிக்கையில்லாததால் செல்லவில்லை.

எங்களுக்கு சமைத்து போட்ட ஆயாவினை பின்னொருநாள் எங்கள் ஊருக்கு வந்து பார்த்து, ஒரு சேலை,  நிறைய பணம் எல்லாம் கொடுத்து பார்த்துவிட்டு சென்றதாக என்னை பார்க்கும் போது ஆயா சொன்னார்கள்.

இன்று நன்கு செட்டில் ஆகி குடும்பத்தோடு அமெரிக்காவில் இருக்கிறார். எனது நண்பனின் நண்பனின் சகோதரியைத்தான் திருமணம் செய்திருக்கிறார். கண்டிப்பாய் அவரோடு பேசவேண்டும், நினைவுகளைக் கிளறவேண்டும்.