நாங்களும் தலைவர் தாண்டி...- ஏற்பாடுகள்.

எல்லோருக்கும் உள்ளுக்குள் இருக்கும் இயல்பான ஒரு வி்ஷயம் ஒரு நிகழ்வினை முன்னின்று நடத்துவது. அதற்கான தருணம் தானாகவும் வரும் அல்லது ஏற்படுத்திக் கொள்ளுமாறு அமையும். நமக்கும் அது சம்மந்தமாய் நிகழ அது இடுகையாக இங்கே.

இளங்கலை முடித்து முதுகலை படிப்பினையும் படித்த அதே கல்லூரியில் சேர்ந்த புதிது. கணனி சம்மந்தப்பட்ட படிப்பாதலால் படித்த பாடங்களே திரும்பவும் படிக்கவேண்டிய சூழல்.

தெரிந்த அதே பாடம் தானே என மிகவும் அசிரத்தையோடு படிப்பில் கவனமின்றி இருந்த அந்த தருணத்தில் ஆத்தூர் சென்றிருந்த போது ஒரு பேருந்தில் ஒட்டப்பட்டிருந்த ஒரு தகவல் நம்மை வெகுவாய்க் கவர்ந்தது.

'படையாச்சியூரில் மாபெரும் கைப்பந்துப்போட்டி... முதல் பரிசு இரண்டாயிரம்’ என இன்னும் பிற தகவல்களுடன். முதலில் பெரும் ஆச்சர்யம் இப்படி ஒரு ஊர் அருகில் இருக்கிறதாவென, அடுத்து அந்த போட்டியில் கலந்துகொள்ளும் அணியின் விவரங்கள்.

சிறு கிராமம், பேருந்து வசதிகூட இல்லை, ஆனால் பாக்கு மரங்கள் நிறைய இருக்க அது சம்மந்தமான வேலைகளையே பெரும்பாலோனோர் செய்ய ஒரு செழிப்பான கிராமம். நாங்களும் கலந்துகொண்டு முதல் சுற்றிலேயே வெளியேறினாலும் நம் ஊரிலும் போட்டியினை நடத்தவேண்டும் என ஒரு முடிவினை செய்ய ஒரு தூண்டுகோலாய் இருந்தது.

சரியென எல்லோரும் இது பற்றி கூடிப்பேச முடிவு செய்தோம். இறுதியில் ‘பாரதி கைப்பந்துக்குழு’ என பெயருடன் ஒரு அமைப்பினை உருவாக்கி நம்மை ஒரு மனதாக தலைவராக்க, போட்டிக்கான திட்டங்களை வகுக்க ஆரம்பித்தோம்.

நன்கொடைச் சீட்டுக்களை அடித்து பணத்தினை வசூல் செய்து சிறப்பாக செய்வது என முடிவு செய்தோம். பரிசுகளை மூவாயிரம், இரண்டாயிரம், ஆயிரம் என நிர்ணயித்தோம்.

உள்ளூரில் நூற்பாலை வைத்திருப்பவர் முதல் பரிசு, உரக்கடை வைத்திருப்பவர் இரண்டாம் பரிசு, மருந்துக்கடை வைத்திருப்பவர் மூன்றாம் பரிசு என தருவதற்கு சம்மதிக்க, ‘பாரதி கைப்பந்துக்குழுவின் முதலாமாண்டு மாபெரும் போட்டி’ என அழகாய் சுவரொட்டிகள் தயார் செய்து, பேருந்துகளில் ஒட்டி போட்டிக்கான வேலைகளை ஆரம்பித்தோம்.

நம்முடன் பயிலும் மாணவர்கள் தலைக்கு இருபது ஐம்பது என தர, நல்ல ஒரு தொகை சேர்ந்தது. ஊருக்குள்ளும் நல்ல வசூல்.  உடற்பயிற்சி ஆசிரியர் பந்துகள், வலை என கொடுத்து எல்லா உதவிகளையும் செய்ய, நாங்களும் ஆற்றில் மணல் அடித்துக்கொண்டுவந்து கொட்டி பள்ளி மைதானத்தில் இருந்ததை சரிசெய்தும் புதிதாய் ஒன்று எனவும் இரண்டு மைதானங்களை உருவாக்கினோம்.

பக்கத்து ஊரிலுள்ள பள்ளிகளில் பணிபுரியும் நமக்கு அறிமுகமான உடற்பயிற்சி ஆசிரியர்களையும் நடுவர்களாக பணிபுரிய அழைக்க அவர்களும் சந்தோசமாய் வர ஒப்புக்கொண்டார்கள். தேர்வு முடிந்து பள்ளிக்கான விடுமுறை நாளாக இருந்ததால் எல்லா ஏற்பாடுகளும் செய்வதற்கு ஏதுவாய் இருந்தது.

நடுவர்கள், விளையாட்டு வீரர்கள் என ஓய்வெடுக்க கீற்றுகளால் மேயப்பட்ட ஒரு சிறு இடத்தினை தயார்ப்படுத்தி உட்கார்வதற்கு பென்ச், சேர்களை போட்டு வைத்தோம்.

பள்ளியிலேயே தங்குவதற்கு ஏற்பாடுகள் செய்ய, இரு நாட்கள் அம்மாவிடம் சொல்லி சாப்பாடு சமைக்கவும், தாக சாந்திக்காக விளையாடும் சமயத்தில் எலுமிச்சை சாறு தருவதற்கும் ஏற்பாடு செய்தோம்.

மாமா இலவசமாய் ஒலி பெருக்கி மைக் என வழங்க போட்டிக்காக எல்லாம் தயார்ப் படுத்தினோம். வருவதாக வாக்குறுதி கொடுத்திருந்த அணிகள் பதினாறு. ஆனால் வந்ததுவோ எதிர்ப்பாராமல் முப்பது.

அணிகள் மட்டுமல்ல, அழையா விருந்தாளிகளாய் மழை, எங்கள் அணிக்குள் ஏற்பட்ட குழப்பம் மற்றும் சிலரால் ஏற்பட்ட இடையூறுகள் எல்லாம் அடுத்த இடுகையில்...