மாமாவுக்கு ஐம்பது...

கடவுள் எல்லோரோடும் இருக்க முடியாது என்பதால் தாயைப் படைத்தான் என்று சொல்லுவார்கள். ஆசானாக வாழ்க்கை முழுதும் வழிநடத்தும் ஒரு உறவாக தாய்மாமனைப் படைத்திருக்கக் கூடும் என நினைக்கிறேன்.

ஆம்! என் தாய்மாமாவோடு தாத்தா வீட்டில் தங்கியிருந்த அந்த ஒரு வருடம் என் வாழ்க்கை ஒரு களர் நிலத்தை விளை நிலமாக்கியதற்கு ஒப்பானது. நினைவு தெரிந்த நாள் முதல் நல்லதோர் நண்பனாகவும் அவருடனான என் நெருக்கம் என் வாழ்வின் மிகப் பெரிய வரம்.

நான்காவது படிக்கும் சமயம். காலையில் ஐந்தரை மணிக்கெல்லாம் படுக்கையை விட்டு எழுந்து, பாயினை சுருட்டி வைத்துவிட்டு சோப்பு, துண்டு என எல்லாம் எடுத்துக்கொண்டு அவரின் பின்னால் ஆட்டுக்குட்டி போல் தொடர்வேன், சொல்வதைக்கேட்டும், சந்தேகங்களை நிவர்த்தி செய்தும்.

காட்டுக்கு சென்று, ஏரிக்கரையில் காலைக்கடன்களை முடித்துவிட்டு அவர் ஒடித்துத்தரும் வேப்பங்குச்சியில் பல் துலக்கி, மோட்டார் கொட்டாய்க்கு வந்து இறைத்துக் கொண்டிருக்கும் தண்ணீரில் குளிக்க ஆரம்பிப்போம்.

எனக்கு உடல் முழுதும் சோப்பு போட்டு குறிப்பாய் முகத்தில் நன்றாய் தேய்த்து கண்களை திறக்காதவாறு செய்து அருகில் இருக்கும் கரும்புக்காட்டில் சுற்றி விட்டுவிடுவார். தண்ணீர் தொட்டிக்கு தேடி வர ஓரிரு நிமிடங்கள் ஆகும். தொட்டியில் என்னை முக்கி, நன்றாக குளிக்க வைத்து தலை துவட்டி சூரியன் மெதுவாய் தலைகாட்டும்போது வீட்டினை நோக்கி செல்வோம்.

தலைக்கு எண்ணெய் வைத்து, சீவி பள்ளிக்கு அனுப்பி வைப்பார். இதற்குள் பளிச் பளிச்சென்று நான்கு அறைகளாவது வாங்கியிருப்பேன் ஏதேனும் தவறு செய்து. இதற்கு அவரிடம் நிறைய கேள்விகளைக் கேட்டு, அதற்கு பொறுமையாய் புரியும்படி விளக்கியும் மறுநாள் திரும்பக் கேட்கும்போது சொல்லாததுவே காரணமாயிருக்கும்.

பள்ளியில் வைக்கும் தேர்வினைத் தவிர்த்து தனிப்பட்ட முறையில் வாராந்திரத் தேர்வு, மாதாந்திரத் தேர்வு என வைத்து என்னை தயார்ப் படுத்துவார். நூலகத்தில் புத்தகங்களை எடுத்துவந்து கொடுத்து என்னை படிக்கச்சொல்லி, அது பற்றி விவாதிக்கவும் செய்து படிக்கும் வேட்கையை அதிகப்படுத்தினார். நல்ல படங்களுக்கு என்னை அழைத்துச்சென்றும், பல வரலாற்றுக் கதைகளையும் சொல்லுவார்.

மாலையில் அவர் எனக்கு பாடம் நடத்தும்போது தான் ஒரே களேபரமாக இருக்கும். சரியான அடி விழும். வெளியில் ஆயா தாத்தா ‘ஊராமூட்டு புள்ளைய ஏன் இப்படி அடிக்கனும், எதுக்கு வம்பு’ என புலம்பிக் கொண்டிருப்பார்கள். மாமா சொல்லும் ஒரே பதில், ’அவன் நல்லதுக்காகத் தான் செய்கிறேன், இது அவனுக்கும் தெரியும்’. ஆம் எவ்வளவு அடித்தாலும் அடுத்த நிமிடமே மாமா என அவரிடம் ஒட்டிக்கொண்டு விடுவேன்.

என்னை விட்டு ஒரு நாளும் சாப்பிட்ட மாட்டார். முதலில் பிரபுவுக்கு கொடுங்கள் என சொல்லுவார். நிறைய அடி வாங்கினால் ஆத்தூருக்கு அழைத்து சென்று ஆரியபவன் ஸ்வீட்சில் நல்ல கவனிப்பு இருக்கும்.

’நான் பகலெல்லாம் அடிப்பதை இரவு புரண்டு புரண்டு படுத்து உதைத்து பழி வாங்கி விடுகிறான்’ என சொல்லுவார். ஆம், படுக்கும்போது அவர் அருகில் தான் படுத்துக்கொள்வேன்.  பள்ளி விட்டு வந்ததும் பையினை வைத்துவிட்டு ‘ஆயா, மாமா எங்கே?’ என்பது தான் என் முதல் கேள்வியாயிருக்கும். ’ம்..., ஊருக்கு போயாச்சு, கல்யாணம் கட்டிகிட்டாச்சு’ என விளையாட்டாய் சொல்லும்போது அழ ஆரம்பிக்க, ‘ம்... என்ன அடிச்சாலும் அவன்கிட்டயேதான் நீ ஒட்டிகிட்டிருக்கிற’ என சொல்லி காட்டில் தண்ணீர் கட்டிக்கொண்டிருப்பதாய் சொல்லுவார், சந்தோஷித்து அவரை நோக்கி ஓட ஆரம்பித்துவிடுவேன்.

கடிதம் எழுதக் கற்றுத்தந்து அவருக்கு நடக்கும் எல்லா விஷயங்களையும் கடிதம் மூலம் பகிரச் சொல்லி எனது எழுதும் ஆற்றலை வளர்த்தார். ஒருமுறை கிணற்றில் ‘குட்பால்’ விழுந்து விட்டது என கடிதத்தில் எழுத, எழாவது படிக்கிறவன் இது கூட தெரியாதா ‘ஃபுட் வால்வ்’ என திட்டி பதில் அனுப்பினார்.

ஆங்கிலத்தில் கடிதம் எழுதச் சொல்லி ஒவ்வொரு மடலுக்கும் தவறுகளை திருத்தி பதில் அனுப்புவார். தமிழில் வெண்பா, சிறுகதைகள், கவிதை என எழுதுவார். ஆங்கிலத்திலும் அருமையாய் கவிதைகள் எழுதுவார். பல விஷயங்கள் அவரைப்பார்த்துத் தான் இன்றும் செய்கிறேன். தமிழ் தவிர்த்து அழகாய் ஆங்கிலம், இந்து, உருது, மலையாளம் என பல பாஷைகளை பேசுவார்.

ஆங்கிலம் படிப்பது, அடிப்படை என சொல்லித்தந்தது அவர்தான். இந்தி படிக்க, எழுத தூண்டுகோலாய் இருந்தது அவர்தான். இன்று வலைப்பூவில் எழுதுவதற்கு மூல காரணமாயும், முதல் வாசகராயும் இருந்தும் ஊக்குவிப்பதும் அவர்தான்.

சிறு வயதில் கடவுளிடம் வேண்டும்போது ‘என்னை மாமாபோல் அறிவாளியாய் ஆக்கும்படி வேண்டுவேன்!’ கடவுள் என் வேண்டுகோளில் கொஞ்சம் ஏற்றிருப்பதால் தானோ என்னவோ என்னால் இன்றளவும் கொஞ்சம் எழுத முடிகிறது. அவரைப்பற்றி இன்னமும் நிறைய எழுதலாம். இடுகையின் நீளம் கருதி சுருக்க முடித்துக்கொண்டு அவர் சம்மந்தப்பட்ட பல விஷயங்களை அவ்வப்போது வரும் நாட்களில் பகிர்ந்துகொள்கிறேன்.

வாழையடி வாழை என்பது, இன்று மாமாவின் மகன் அருண் என்னோடு ஒட்டுதலாயும், என் மகன் விஷாக் அருணோடு ஒட்டுதலாய் இருப்பதைப் பார்க்கும்போது தான் தெரிகிறது.

என் நட்பாய், ஆசானாய், என்னை வழிநடத்தும் அன்பு மாமா சம்பத்குமார் அவர்களின் ஐம்பதாவது பிறந்தநாளான இன்று இந்த இடுகை மூலம் வாழ்த்துவதில் மிகப் பெருமையடைகிறேன்.

இன்னும் அவரிடம் படிக்க வேண்டியது ஏராளம். கற்றுத் தருவதிலோ அவர் தாராளம். எல்லாம் வல்ல இறைவனின் அருளோடு பல்லாண்டு வாழ்ந்து எம்மைச் செம்மைப் படுத்த உங்களோடு இறைவனை வேண்டுகிறேன்.

பிறந்த நாள் வாழ்த்துகளும், நெஞ்சம் நிறைந்த நன்றிகளோடு வணக்கமும் மாமா.

Many more happy returns of the day. Happy birth day.

கிறுக்கல்கள் என ஒரு வலைப்பூவை ஆரம்பித்து இன்னும் தொடராமல் இருக்கிறார், வேலைப்பளுவின் காரணமாய். அவரைக் காண இதை சொடுக்குங்கள், இதிலிருக்கும் விவரங்கள் அவரைப்பற்றி சொல்லும்...