ஐம்பதாவது பதிவில் அனைவருக்கும் நன்றி...

அப்படியும் இப்படியுமாய் எழுதி இது என்னுடைய ஐம்பதாவது பதிவு.
தினமும் ஒரு பதிவிடுகிறோமே, கடைசி வரையிலும் நம்மால் இவ்வாறு முடியுமா எனும் கேள்வி என்னுள் எழுந்தபோது, நண்பர்கள் கொடுக்கிற உற்சாகம், நினைவுகளை நிரடும்போது எழுது எழுது என தூண்டும் பல நினைவுகள், கண்டிப்பாய் இயலும் என்ற எண்ணத்தை உறுதி செய்ய, தொடர்கிறேன்.
மற்றுமொரு நாள் இது தான் என்னுடைய ஐம்பதாவது பதிவு என மற்றவர்களிடம் பெருமையாக சொல்லிக்காத வகையில் இருக்கவேண்டும் எனும் எண்ணத்துடன் எழுதுவதால் இந்த பதிவில் விஷயங்கள் ஏதுமின்றி, அடுத்து எழுதப்போகும் பதிவிற்கான ஒரு முன்னோட்டமாகவும் எனக்கு தமிழை கற்றுத்தந்த மிக முக்கியமான ஐந்து அன்பு இதயங்களுக்கு நன்றி செலுத்தும் வண்ணமாகவும் இருக்க எண்ணிட, இதோ ஒவ்வொருவராய்.
முதலில் என்னுடைய நினைவு தெரிந்த முதல் ஆசிரியர், இரண்டாவது வரை பயிற்றுவித்த குருமூர்த்தி சார். அவரப்பற்றித்தான் என்னுடைய அடுத்த பதிவு 'நின்னு போச்சு ரயிலு வண்டி', குரு வணக்கமாக.
அடுத்தது என்னுடைய அம்மா வழி பொன்னுசாமி தாத்தா. தமிழ் படிக்க கற்று கொடுத்து மேடையில் பேசும் அளவிற்கு சிறு வயதில் தயார் படுத்தியவர்(அவர் சொல்லி கொடுத்தவாறு மேடையில் கல்லூரி பேச்சுப்போட்டியின் போது பேச ஆரம்பிக்க, மேலே பேச விடாமல் என்னை மேடையை விட்டு இறக்கி ஓட விட்டதை தனி பதிவில் சொல்லுகிறேன்).
தமிழை தப்பில்லாமல் படிக்க கற்று தந்தவர். நிறைய பாடல்களை சொல்லிக்கொடுத்து என்னை எல்லோர் முன்னிலும் பலமுறை பாடச்செய்து மேடை பயத்தை அறவே போக்கியவர். நிறைய கதைகளை சொல்லி ஆரம்ப தாகத்தை ஏற்படுத்தியவர்.
என்னுடைய சிஷ்யன் என்று எல்லோரிடமும் பெருமையா சொல்லிக்கொண்டிருப்பவர். நானும் என்னுடைய குரு என எனது நெருங்கியவர்களிடம் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறேன்.
அப்பா வழி வையாபுரி தாத்தா. அவர் அதிகம் படிக்கவில்லை எனினும் அனுபவக் கதைகள், அறிவுறைகள் என நிறைய அவரிடம் பெற்றிருக்கிறேன்.
என் தந்தை. எனது எழுத்துக்களை முதலில் படித்து விமர்சிப்பவர். அவரிடமிருந்துதான் எழுத கற்றுக்கொண்டேன். நிறைய கவிதை, கதைகள் எழுதுவார். அவரின் கவிதைகளின் தாக்கமே, இன்று எனது வெளிப்பாடுகள்...
இறுதியாய் எனது சம்பத் மாமா. சிறு வயதிலிருந்து இன்று வரை எனது உதாரண நபர். இவரிடமிருந்து கற்றுக் கொண்டது ஏராளம். என்னிடமிருக்கும் குறைகளை நேரிலும் நிறைகளை மற்றோரிடமும் சொல்லுவார்.
என்னை கதை புத்தகங்கள் படிக்க நூலகம் அழைத்து சென்று பழக்கியவர். கதை புத்தகம் நிறைய படிக்கிறான் என மற்றோர் குறை சொன்னாலும், என்னிடம் பாட புத்தகத்தையும் படி என்றுதான் சொல்லியிருக்கிறார். (மதிப்பெண் குறைந்தால் அடி பின்னி எடுத்துவிடுவார் அது தனி கதை)
பதிவுலகில் எனக்கு உறுதுணையாய் இருப்பவர்களை சொல்ல வேண்டுமானால் சொல்லிக்கொண்டே போகலம்.
ஏற்கனவே பிளாக்கின் நன்றியில் குறிப்பிட்டது போல என்னை பதிவெழுத ஊக்குவித்து தூண்டுகோலாய் இருந்த லக்கி. இவரிடமிருந்து வேலைப் பளுவால் அதிக பதிவில்லை. எழுதும் நாளை எதிர் நோக்கியிருக்கிறேன்.
படித்து நன்றாக இருப்பின் முதல் ஆளாய் பாராட்டும் வண்ணத்து பூச்சியார் என்கிற சூர்யா. இவரது நந்தவனத்தில் உலக சினிமாக்களை காண்பதில்தான் எத்தனை சந்தோஷம்?
அரவணைத்து பாராட்டும் கேபிள் அண்ணா. இவரை வாசிக்கும்போது இவரது விவரிப்புகளால் விழி விரிந்து உற்சாகமாய் உணர்வேன்.
அன்பு தோழனாய் ஒரு ஊரில் நாகா. பள்ளி நினைவுகளை எழுத சொல்லி எனது நினைவுகளை கிளர்ந்து நிறைய எழுத வாய்ப்பினை உருவாக்கிக் கொடுத்தவர். விஷயங்களை பகிர்ந்து கொள்ள எனக்கு கிடைத்திட்ட ஒரு இனிய தோழர்.
ஜோ, இவரின் எழுத்துக்களொடு செய்துவரும் நல்ல காரியங்களும் நிறைய பிடிக்கும். நண்பர்களின் மூலம் கேள்வியுற்று சந்திக்க, பேச ஆவலாய் இருக்கிறேன்.
கசியும் மௌனத்தால் கட்டிப்போடுமென் ஈரோடு கதிர். இவரின் எழுத்துக்குத்தான் எத்தனை ஈர்ப்பு. தனி பாணியில் எழுதுகிறர். மறந்த விஷயங்களை நினைவு கூர்ந்து எழுதுவதில் ஆர்வம் உள்ளவர். பழகுவதற்கு இனிய நண்பர்.
தமிழ் வலையுலகம் மணி. இவரை புகைப்படத்தில் பார்க்கும் போது எங்கேயோ பார்த்த மாதிரியாய் தான் தோன்றுகிறது. கேட்டு விசாரிக்க வேண்டும். மறந்து போய்விடும் போலிருக்கு மணி, மவுனத்தை கலைத்து வலையுலகில் வலம் வாருங்கள்.
சங்கர் அண்ணா, எழுதவேண்டும் எனும் எண்ணம் ஏற்பட இவர்தான் மூல காரணம். படிக்கும்போதே புத்தகங்களை எழுதி அசத்தியவர். 'பட்டைய கிளப்பு' மூலம் பவனி வந்தாலும் அதிக பதிவுகளை நேரமின்மையால் தர இயலாமல் இருக்கிறார்.
டக்ளசு ராஜூ தம்பி. சிறு வயதிலேயே இந்த பாய்ச்சலா என வியந்து கொண்டிருக்கிறேன். காதலை பற்றிய சமீபத்திய ஒரு பதிவை படித்து பிரம்மித்திருக்கிறேன்.
ராசுக்குட்டி. நண்பரை பற்றி அதிகம் தெரியாது. தெரிந்து கொள்ள விரும்பும் நபர். படித்து இவர் எழுதும் பின்னூட்டங்கள் நாம் எழுதியதைவிட சுவராஸ்யமாக இருக்கும்.
நையாண்டி நைனா, 'ரவுசு பார்ட்டி'. இதுவரை நல்ல தமிழில் எழுதிவந்த நான், இவரைப்பற்றி எழுதும்போதே தடுமாறுகிறேன் பாருங்கள், அதுதான் இவரின் வெற்றி. இவருக்கு இடும் பின்னூட்டங்களை கவிதையாகவே செய்வது என முடிவெடுத்து செய்து வருகிறேன், யாரும் என்னை உதைக்காத வரை.
நிறைய படிக்கிறேன், பின்னூட்டமிடுகிறேன், மனதிற்கு நிறைவாய் இருக்கிறது.
இன்னும் நிறைய பேரை அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம். எழுதாததால் மறந்ததாய் இல்லை. என்னை வாசிக்கும் எல்லோருக்கும் எனது சிரம் தாழ்ந்த வணக்கங்கள்...