சுரேந்திரன் அடிச்ச பிட்...

அஞ்சாவது படிக்கும் போது ஹெட் மாஸ்டர் பாலசுப்ரமணியம் சார் தான் கிளாஸ் டீச்சர் (டி.வி.எஸ் வெச்சுருந்தாரே அவர் தான். இன்னும் தெரியலன்னா டி.வி.எஸ் படிங்க).

அவரை நினைச்சாலே இன்னமும் பயமா இருக்கு. ரொம்ப ஸ்டிரிக்ட். எதாவது தப்பு பண்ணினா அடி பின்னிடுவாரு.

படிக்கல, வீட்டுப்பாடம் எழுதலைன்னா தொலைஞ்சோம்.

நல்லா படிக்கிற பசங்க கூட அவர் கிட்ட பயந்துகிட்டு தான் இருப்பாங்க.

நாலாவது வரை கவலை இல்ல, வெவ்வேற வாத்தியார்கிட்ட படிச்சோம்.

சுரேந்திரன் என் கிளாஸ்மேட். படிக்கவே மாட்டான். எழுத்து கூட்டி தப்பு தப்பா படிப்பான், அதுவும் எஙகிட்ட மட்டும்.

படம் வரைந்தேன்னு எதுத சொன்னா, பாடாம் வறைந்தெண்னு எழுதுவான்.

வாத்தியாரு கேட்டா பேசவே மட்டான்.

நாலாவது வரைக்கும் எப்படியோ தப்பிச்சுட்டு வந்தவன் வசமா அஞ்சாவதுல சிக்கிட்டான்.

சுரேந்திரான்னு கேள்வி கேட்டாலே கையை நீட்டி அடி வாங்க தயாராகிடுவான்.

'வலிக்குது சார் மெதுவா அடிங்க சார், போதும் சார்'... இதுதான் அவன் அதிகமா பேசற வார்த்தைகள்.

பாடம் நடத்தும்போது அடிக்கடி ஒன்னாச்சி போறேன்னு கேட்பான்.

விளையாட்டுக்கு சார் ஒருநாள், 'எத்தனை தடவை போவே, பேசாம ஒரு டப்பா கட்டிட்டு வந்துடு' ன்னாரு.

அடுத்த நாள் கிளாஸ் முடியற வரைக்கும் அவன் ஒன்னாச்சிக்கு கேட்கவே இல்ல.

சார் ஆச்சர்யப்பட்டு, 'டேய் என்னது அதிசயமா இருக்கு, மொத தடவையா வெளிய போறதுக்கு கேக்காம இருக்க, பரவயில்லயேன்' னாரு.

அவன் ஒன்னுமே பேசலை. வழக்கம்போல அவன் வீட்டு பாடம் எழுதிட்டு வரலை.

பென்ச் ஐ விட்டு வேளியே வர சொன்னாரு, அடி போடறதுக்கு. ஒரு மாதிரிய காலை கிளப்பிட்டு வெளியே வந்தான்.

டிராயர்ல ஏதோ புடைச்சிட்டு இருக்கவும் தட்டி பாத்தாரு. டங்குனு சத்தம் கேட்டுச்சி.

என்னடான்னு டிராயர அவுக்க சொல்லி பாத்தா நேத்து சார் சொன்ன மாதிரி உள்ள சின்னதா ஒரு காலி எக்காலக்ஸ் டப்பாவை கயிறு போட்டு அரைஞான் கயித்துல கட்டிட்டு வந்திருந்தான். பாதி நிரம்பியிருந்துச்சி.

சார் விழுந்து விழுந்து சிரிச்சு அன்னைக்குதான் நாங்க எல்லொரும் பாத்தோம்.

ஆனா பரிட்சையில மட்டும் பதில் எழுதி பாஸ் மார்க் வாங்கிடுவான்.

சாருக்கு ரொம்ப நாளா சந்தேகம் எப்படி பரீட்சையில மட்டும் எழுதறான்னு.

எங்ககிட்ட விசாரிச்சாரு, தெரியாதுன்னு சொல்லிட்டோம்.

அன்னிக்கு மாதந்திர தேர்வு. மரத்தடியிலதான் வரிசையா உட்காந்து எழுதுவோம்.

அட்டை பேப்பர் எல்லாம் எடுத்துட்டு, வரிசையா கிளம்பிட்டு இருக்கறப்போ அவன் ஹேர் ஸ்டைல பாத்துட்டு ஹெட்மாஸ்டர் சுரேந்திரன் கிட்ட வந்தாரு.

தலையை தூக்கி சீவி, சிவாஜி ஸ்டைல்ல முன்னாடி குருவிக்கூண்டு மாதிரி சீவியிருந்தான்.

ஒழுங்கா படிய, எண்ணை வெச்சு தான் சீவிகிட்டு வரனும்.

திட்டி அவன் தலை மயிரை புடிச்சி அப்படியே ஆட்டி அடி விடும்போதுதான் கவனிச்சாரு, தலை முடிக்குள்ளருந்து ஒரு பிட் பேப்பர் விழுந்துச்சி.

எடுத்து பாத்துட்டு ரொம்ப டென்ஷன் ஆயிட்டாரு. அஞ்சாவதிலேயே உனக்கு பிட்டு கேக்குதான்னு கன்னத்திலே பொளேர்னு அறை விட்டுட்டு பிரம்பெடுத்து விளாச ஆரம்பிச்சிட்டாரு.

வேற எங்கெல்லாம் வெச்சுருக்கன்னு கேட்டு செக் பண்ண, சட்டை மடிப்புல, டிராயர் மடிப்புல, பென்சில் பாக்ஸ்லன்னு நிறையா வெச்சுருந்தான்.

பிரம்பு உடைஞ்சு போச்சு. அடிச்சி களைச்சி போய், உன் அப்பாவ கூட்டிட்டு தான் கிளாசுக்கு வரனும்னு சொல்லவும், கதறிக்கிட்டே,

'சார் நாளைக்கு கூட்டிட்டு வர்றேன், இன்னைக்கு பரிட்சை எழுதிட்டு போறேன் சார்'னான்.

'சரி எழுதித் தொலை' ன்னுட்டு உள்ள போயிட்டாரு.

அதுக்குள்ளா நாங்க எல்லாம் மரத்தடியில உக்காந்து எழுத ஆரம்பிச்சுட்டோம்.

சார் அந்த பக்கம் போன உடனே, கண்ணை தொடைச்சிட்டு, எங்களை ரகசியமா பாத்து சிரிச்சான்.

என் பக்கத்தில இருந்த மரத்தடியில உட்காந்து சுத்தியும் பாத்துட்டு, மண்ணை தோண்டி பிட் பேப்பரை எடுத்து பாத்து எழுத ஆரம்பிச்சுட்டான்.