என் தம்பி திவாகர்...

தம்பியும் நானும்...

இந்த இடுகையினை வெளிவரும் கண்ணீர்த் துளிகளை அடக்க இயலாமல் திரையிட்டிருக்கும் விழிகளின் வழியே பார்த்து எழுத ஆரம்பிக்கிறேன். அன்பின் அன்பான என் தம்பி என்னை, எங்களையெல்லாம் தவிக்கவிட்டு செல்ல, எதிலும் வெறுமை; அதீதமான எரிச்சல்; அளவுகடந்த கோபம்; வாழ்வின் மீதே ஒரு பிடிப்பற்ற நிலை; ஏறக்குறைய எல்லாம் இழந்த நிலை.

ஆம், எனக்கு எல்லாமாய் இருந்து எனக்காகவே வாழ்ந்து, இன்று எண்ணற்ற பொறுப்புகளை, சுமையினை என்மேல் சுமத்திச் சென்றிருக்கிறான். அவனைப்பற்றி என் ஆயுளுக்கும் சொல்லலாம். எனக்கு தம்பியாய் மட்டுமன்றி தகப்பனாய், ஆசானாய், ஆருயிர் நண்பனாய் இருந்திருக்கிறான். என்னைப் பற்றி முழுதும் தெரிந்த ஒருவன் அவன்தான். எல்லா விஷயங்களையும் பேசுவோம். வயதுக்கு மீறிய பக்குவம் அவனிடத்தில் இருக்கும். அவன் சொல்லி கேளாமல் செய்த எல்லா விஷயங்களும் எனக்கு நன்றாக அமைந்தது இல்லை.

எனக்குத் தெரிந்த, அறிமுகமான வலையுலக நட்புக்கள் அவனுக்கும் தெரியும். வானம்பாடிகள் அய்யாவிடம் மட்டும் பேசியிருக்கிறான். மனம் சஞ்சலப்படும் நேரத்தில் அய்யாவிடம் பேசுண்ணா என அறிவுறுத்துவான்.

பாசம் என்றால் அவன்தான். ஒரு தலைவலி என்று சொல்லிவிட்டால் அவன் சரியாகும்வரை விசாரிப்பதிலேயே தலைவலி பயந்து பறந்து சென்றுவிடும். எல்லோரிடமும் அவன் காட்டும் அக்கறை அளவுக்கு அதிகமாக போதுமடா என சொல்லுமளவிற்கு இருக்கும்.

கிரிக்கெட்டில் அவனுக்கு நிறைய ஈடுபாடு. அருமையாக விளையாடி எல்லா ஷாட்டுக்களையும் அழகாக விளையாடுவான். கீப்பிங், ஃபீல்டிங் என எல்லாவற்றிலும் கலக்குவான். சச்சின் என்றால் என்னைப்போலவே அவனுக்கும் உயிர். நான் சுமாராக விளையாடுவேன். டர்பன் கிரிக்கெட் கிளப் என்பது அவனது அணியில் பெயர். என்னை விளையாட சேர்த்துக்கொள்ள மாட்டான். 'வேணாம்னா, சரியா விளையாடலைன்னா திட்டுவானுங்க, என்னால தாங்கிக்க முடியாது' என சொல்லுவான்.

இடுகைகளில் வரும் பெரும்பாலான விஷயங்கள் அவனால் சொல்லப்பட்டதாகத்தான் இருக்கும். முதல் ஆளாய் அவனிடம் வெளியானவுடன் படித்துக்காட்டுவேன், நிறைய சந்தோஷப்பட்டு இன்னும் நிறைய எழுத ஊக்குவிப்பான்.

என்னைப்பற்றி எவரேனும் குறை சொன்னால் அவனால் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியாது. அவர்களோடு பேசுவதை நிறுத்திவிடுவான். எனது நண்பர்களுக்கெல்லாம் அவனை நன்றாகத் தெரியும், அவர்களிடத்தில் என்னைப்பற்றி ஆர்வமாய் விசாரிப்பான்.

ஊருக்கு வருகிறேன் எனத்தெரிந்தால் எனக்கு என்ன பிடிக்குமோ அதையெல்லாம் வாங்கி வைத்திருப்பான். தினம் ஒரு ஃப்ரஷ் ஜூஸ் செய்து தருவான். சமையலிலும் கலக்குவான். அவனது இரு சக்கர வாகனத்தை சர்வீஸ் செய்து வைத்திருப்பான். ஐம்பதுக்கு மேல் போகாதேன்னா என அறிவுறுத்துவான்.

மாத நாவல்களை மட்டுமே படித்துவந்தவன் கடந்த ஒரு வருடங்களாக நூலகத்தில் இருக்கும் புத்தகங்கள் நிறைய எடுத்துவந்து படித்திக்கொண்டிருந்தான். என்ன இதெல்லாம் படிக்கிறாயா என வியந்து கேட்டதற்கு ஆமென்று சொன்னான். இறுதிக்காலத்தில் நிறைய படித்துக்கொண்டிருந்தான்.

திவா, என்னால் எழுத இயலவில்லையடா தம்பி! என்னுள் முழுமையாய் வியாபித்திருக்கிறாய். நீ விட்டு சென்ற பணிகளைத் தொடருவேன், உனது கனவுகளை நனவாக்குவேன் என்றெல்லாம் சொல்வதற்கு என்னோடு இரு, என்னைப் பார்த்துக்கொள்.

(தகவல் அறிந்து இடுகைகள் மூலம் அஞ்சலி செலுத்தியும், மடல், தொலைபேசி வழியாக ஆறுதல் சொல்லியும், எனக்கு ஆறுதலாய் இருக்கும் ஏனைய வலையுக நண்பர்களுக்கு என் கண்கள் பணிக்கும் நன்றி)