சிவப்பு, ஆரஞ்சு, பச்சை - கவிதை...

காதலியை பிரிந்த காதலன்...

காதலுமே என்னை
கைவிட்டு போச்சு
வேதனையும் நானும்
வாக்கப்பட்டு ஆச்சு.

மோதுகின்ற எண்ணம்
முரண்பட்டு போச்சு
சாதலிலே நெஞ்சம்
சிந்திக்கவும் ஆச்சு

கண்விட்டு தூக்கம்
காத தூரம் போச்சு
புண்பட்டு நெஞ்சம்
புகைச்சலாய் ஆச்சு

உனையெண்ணி உயிரும்
உருக்குலைந்து போச்சு
எனைப்பார்த்து எனக்கே
ஏளனமாய் போச்சு.

காதலை இறைஞ்சும் காதலன்...

முன்னாடி வந்து உன்
முகத்தை பார்ப்பதற்கு
கண்ணாடி முகம் பார்த்து
காலம் கழிக்கிறேன்

எண்ணத்தில் உனையன்றி
ஏதும் இல்லாமல்
மண் நிலையில்
மயங்கியே கிடக்கையில்

பொன் பட்டுக்கை தொட்டு
புன்னகை நீறூற்றி
மண்னென்னை பிசைந்திட்டு
மயக்கும் சிற்பமாய்

உண்டாக்கி உயிர்கொடுத்து
உள்மனதில் உறைந்திடுவாய்
என்னருமை காதலியே
என்வாழ்வின் நல் ஒளியே...

காதலின் வென்ற காதலன்...

தென்றல் தழுவியதை
தேகமது உணருது
மென்மையான மெல்லிசையை
மனதும் கேட்குது...

பண்ணிசைக்கும் வண்டு பார்க்க
பேசும் கண்ணாய் தோனுது
விண்மேவும் கார்மேகம்
உன் கூந்தல்போல் தெரியுது

பேருந்தில் நடத்துனரும்
பொறுக்கித் தர சில்லறையை
சிறு குலுக்கல் செய்வதுவுன்
சிரிப்பொலியாய் கேட்குது....

சிறையான நீர்த்துளியை
செடியிலையில் காணும்போது
நெற்றியோடி புருவம் சேர்ந்த
வியர்வையென தோனுது...