நான் தேடிக்கொண்ட பரிகாரம்...

என்னோட சின்ன வயசில நடந்த விஷயம் இது. மூனாவது படிச்சிகிட்டிருந்தேன். ஊர்ல எதாச்சும் நல்லது கெட்டதுன்னா உடனே ரேடியோ கட்டிடுவாங்க.

'போனால் போகட்டும் போடா...', 'சட்டி சுட்டதடா... கை விட்டதடா' ன்னு ஆரம்பிச்சா யாரோ மண்டையை போட்டுட்டாங்கன்னு அர்த்தம்.

'பூ மழை தூவி' இல்லன்னா 'திருமணமாம் திருமணமாம்னு' ஆரம்பிச்சா எதாச்சும் நல்ல விசேஷம்னு முடிவு பண்ணிடுவோம். ரெண்டுல எதுன்னாலும் ரொம்ப குஷியாயிடுவேன். ஏன்னா, ஊர்லருந்து ஆயா தாத்தா வருவாங்க.

நிறையா விததவிதமா செஞ்சு எடுத்துகிட்டு வருவாங்க. காட்ல விளைஞ்ச கடலை, கிழங்கு.... அதுவுமில்லாம கடையிலயும் வாங்கிட்டு வருவாங்க. போகும் போது காசெல்லாம் கொடுப்பாங்க.

ரேடியோ அல்லது பந்தல் கட்டிகிட்டு இருக்கிறத பாத்தா உடனே அம்மா கிட்டயோ அல்லது அப்பா, ஆயாகிட்ட போய் கேட்பேன். 'அவங்க நமக்கு சொந்தமா' ன்னு. ஆமான்னா, அடுத்த கேள்வி, 'ஊருக்கார ஆயா வருவாங்களா?'

வருவாங்கன்னு தெரிஞ்சா ஒரே குஷிதான். பள்ளிகூடம் முடிஞ்ச உடனே பைய வீட்டில போட்டுட்டு மூலை பஸ் ஸ்டாப்புக்கு போயிடுவேன். மாமா கடையில உட்காந்துகிட்டு வர்ற பஸ்ஸெல்லாம் பாக்க ஆரம்பிச்சுடுவேன்.

வந்து இறங்கும்போதே ஓடிப்போய் சந்தோஷமா பையையெல்லாம் வாங்கிட்டு தூக்க முடியாம தூக்கிகிட்டு வீட்டுக்கு போய் அவங்க ஒவ்வொன்னா எடுத்து தர.... சத்தியமா அந்த சந்தோஷம் என்னிக்கும் திரும்ப கிடைக்காது.

அன்னிக்கு ஒருநாள், மதியம் ஸ்கூல் விட்டு வீட்டுக்கு சாப்பிட போகும்போது வழியில ஒரு பெருசு செத்து போச்சுன்னு பந்தல் போட்டு மட்டை கட்டிகிட்டிருந்தாங்க. எங்க தெருவுக்கு முந்துன தெரு, அவ்வளவா சொந்தம் கிடையாது... இருந்தாலும் ஒரு நப்பாசை. சரி ஆயாவை கேக்கலாம்னு ஓடினேன்.

வீட்டுக்கு வெளியே நிறையா செருப்பு கிடந்தது. ஒரே ஆச்சர்யம். மெதுவா உள்ள நுழைஞ்சா ஊர்ல இருந்து ஆயா, தாத்தா, இன்னும் ஏழெட்டு பேரு வந்திருந்தாங்க.

ரொம்ப சந்தோஷமா, கை ரெண்டையும் சேர்த்து 'வாங்க தாத்தா, வாங்க ஆயா ... எல்லாரும் வாங்க' ன்னு பவ்வியமா கேட்டுட்டு அடுத்து கேட்டேன் பாருங்க ஒரு கேள்வி அதுதான் இந்த கதைக்கு ரொம்ப முக்கியம். அந்த கேள்வி, 'எல்லாரும் எழவுக்கு தானே வந்திருக்கீங்க?'

எல்லாருக்கும் மூஞ்சி செத்து போச்சு. ஏன்னா மணிங்கறவருக்கு பொண்ணு பாக்க வந்திருக்காங்க. மொதல்ல எங்க வீட்டுக்கு வந்துட்டு, அப்புறமா பொண்ணு பாக்க போலாம்னு ஐடியா போலிருக்கு. நான் அந்த மாதிரி கேட்டதும், பொண்ணயே பாக்காம போயிட்டாங்க.

இது நடந்தது 1978-ம் வருஷம். அதுக்கப்புறம் அவருக்கு கல்யாணமே செட் ஆகல. பொண்ணு பாக்கறதுல பி.ஹெச்.டி பண்ணியும் ஒன்னும் தேறல. நான் ஸ்கூல், காலேஜெல்லாம் முடிச்சிட்டேன். தொன்னூத்தாறுலதான் அவருக்கு கல்யாணம் செட் ஆச்சு.

கல்யாணத்துக்கு நான் எல்லா வேலையையும் பாத்தேன். பால் வாங்கி வர்றது, அய்யர கூப்பிடறது, வாழ இலை அறுத்து வர்றது, மளிகை சாமான், பந்தின்னு பம்பரமா வேலை செஞ்சேன்.

எல்லாம் நல்லபடியா நடந்துச்சி. மாமாவோட யாஷிகா கேமராவில போட்டோவும் அப்பப்போ எடுத்தேன்னா பாத்துக்கோங்களேன். கடைசியா பொண்ணு அழைப்பெல்லாம் முடிஞ்சு கிடா விருந்தப்போ, எல்லாம் முடிச்சிட்டு இருக்கறப்போ வயசான பாட்டி,

'பரவால்ல, 'பிரவு' (பிரபுங்கறத கொலை பண்ணி அப்படித்தான் கூப்பிடும்) பண்ணுன பாவத்துக்கு பம்பரமா வேலை செஞ்சி பரிகாரம் தேடிகிட்டான்' னு சொல்லவும்,

'ஆஹா, கிழவி இன்னமும் மறக்காமத்தாண்டா இருக்கு நம்மள மாதிரி' ன்னு நினைச்சிட்டேன்.

கொஞ்சம் மாற்றங்களோடு கூடிய மீள் இடுகை...