சேவல் தகராறும் நாம ஹீரோ ஆன கதையும்...

வானம்பாடிகள் அய்யா கோழி சமாச்சாரத்த நேத்து சொல்ல நமக்கு சேவல் சமாச்சாரம் ஒன்னு ஞாபகத்துக்கு வர, இதோ கீழ படிங்களேன்...

காலேஜ் முடிச்ச சமயம். ராத்திரி பத்து மணிக்கு ஆத்தூர்ல இருந்து மெட்ராசுக்கு திருவள்ளுவர்ல டிக்கெட் புக பண்ணி வெச்சிருந்தேன்.

ஞாயித்துக்கிழம புக் பண்ணாம போனா அவ்வளவுதான். டாண்னு பத்து மணிக்கு வண்டிய எடுத்துடுவாங்க. பதினாறு கிலோமீட்டர் நம்ம ஊர்ல இருந்து. அரை மணி நேரத்துல போயிடலாம்.

வீட்ல சாப்புட்டுட்டு கிளம்பி, ஒம்போது மணிக்கு பஸ்டாப்புல கொஞ்சம் லேட்டா வந்த இந்திரா பஸ்சுல ஏறி கையில இருந்த இங்கிலீஷ் நாவலை (பழைய புத்தக கடையில வாங்கினது) விரிச்சி ஸ்டைலா படிக்க ஆரம்பிச்சேன்.

பஸ் கடைசி ட்ரிப், ராத்திரிங்கறதால கூட்டமும் இல்ல. கொஞ்ச நேரத்துல வண்டி நின்னுடுச்சி, ஒரே சத்தம், தகராறு. புத்தகத்த மூடி பேக்குல வெச்சிட்டு என்னன்னு பாக்கலாம்னு போன, மப்புல ஒரு பத்துபேர் ஆவேசமா டிரைவர் கிட்டயும் கண்டக்டர் கிட்டயும் தகராறு பண்ணிட்டிருந்தாங்க.

விஷயம் இதுதான், டிரைவர் நாலு மணி ட்ரிப்ல ஒரு சேவல் மேல வண்டிய விட்டுட்டாராம். சாமிக்கு நேந்து விட்டதாம். ரிட்டர்ன் வேற ரூட்ல போயிட்டு இப்போ திரும்ப வரும்போது மறிச்சிட்டாங்க. நிறுத்தாம போனது தப்பு, சாமி சேவல், தெய்வ குத்தம், அது இதுன்னு ஒரே களேபரமா இடுந்துச்சி.

'சரி சரி, தகராறு வேணாம், தங்கராசு நம்மாளு, தெரியாம பண்ணிபுட்டான். அஞ்சோ பத்தோ வாங்கிகிட்டு பஸ்ஸ விடுங்கப்பா, எல்லாம் வெளியூரு போறவங்கல்லாம் இருக்காங்கல்ல' ன்னு ஒரு பெருசு நியாமா சொல்ல,

'ம்.... அஞ்சோ பத்தா... நாலுகிலோ கோழி, நாட்டுக்கோழி. எரநூறு ரூவா. சாமி குத்தம், சாங்கியம் பண்ணனும். முன்னூறுக்கு கம்மியா வாங்க மாட்டோம்'னு ஒரு குடிமகன் சொல்ல அந்த கூட்டம் ஆமாம்னு தலையாட்டுச்சி.

நேரம் ஒம்பதரையை தாண்ட, பஸ் போயிடுமேன்னு பயம் வந்துடுச்சி. கண்டக்டர் நூறு தர்றேன்னு ஆரம்பிச்சு நூத்தம்பது வரைக்கும் வந்தாப்ல. அவங்க ஒத்துக்கற மாதிரி இல்ல.

அப்போதான் துணிச்சலா ஒன்னு செஞ்சேன். கூட்டத்துல பூந்து, பெரிய மனுஷன் மாதிரி 'கொஞ்சம் இருங்க, காசுதானே வேணும்... கண்டக்டர் அண்ணே சாமி சேவல், டிரைவர் ஏத்துனது தப்பு. நிறுத்தாம போனது அதவிட தப்பு. முன்னூறு இல்ல ஐந்நூறு தரணும்' னு சொல்ல, டிரைவரும் கண்டக்டரும் என்ன கொலை பாதகாண்னு பாக்க, கூட்டம் 'இது நியாயம், படிச்ச பையன்னா இதான்' னு சொல்ல...

கொஞ்ச கேப்புக்கு அப்புறம் 'நீங்க போயி அடிச்சு போட்ட சேவல எடுத்துட்டு வாங்க. கொடுத்துட்டு காசு வாங்கிட்டு போங்க' ன்னு சொன்னேன்.

'ஆமா சேவ எங்க' ன்னு அந்த பெரியவர் கேக்க, 'அதான் கூவிடுச்சில்ல' ன்னு ஒரு இளசு சொல்லிச்சு. டிரைவர் உடனே, 'ஆமாங்க சேவல கொண்டாங்க, இப்பவே ஐந்நூறு தரேன்' னு சொல்ல கூட்டத்தால ஒன்னும் பேச முடியல.

கடைசியில 'நூறாவது கொடுங்க' ன்னு கேக்க, கறாரா சேவல கொடுத்துட்டு காச வாங்கிட்டு போங்கன்னு சொல்ல உள்ளதும் போச்சுடா நொள்ளக் கண்ணா ன்னு முனகிகிட்டே கூட்டம் கலைஞ்சிடுச்சி.

டிரைவர் தலைக்கு வந்தது தலைப்பாகையோட போயிடுச்சின்னு சந்தோஷமா வண்டிய கிளப்பினாரு. வண்டியில இருந்த எல்லாரும் நம்மள ஹீரோ கணக்கா பாக்க, கொஞ்சம் பெருமிதமா இருந்துச்சி. பின்னாடி இருந்த என்ன டிரைவர் கூப்பிடறாரு கிளி சொல்ல, பைய எடுத்துகிட்டு முன்னால அவருகிட்ட போனேன்.

'ரொம்ப தேங்க்ஸ்... எப்படி அந்த மாதிரி உங்களால சொல்ல முடிஞ்சது' ன்னு கேக்க, 'இல்லண்ணே, நார்மலா அடிபட்ட கோழிய உடனே சமைச்சிடுவாங்க. நாலுமணிக்கு ஆனத இவ்வளோ நேரம் வெச்சிருப்பாங்களா? அதான்'.

'சரி இருந்திருந்தா' ன்னு கேக்க, 'மொதல்லையே சீன்ல கோழி இல்லன்னு கன்பார்ம் பண்ணிட்டுத்தான் சொன்னேன். அப்படி இருந்திருந்தா அதிகப்படியான காச நான் கொடுத்திருப்பேன்' னு சொல்லிட்டு 'அண்ணே ஒரு உதவி, பத்து மணி மெட்ராஸ் பஸ்ஸ புடிக்கனும்' னு சொல்ல,

'அவ்வளவுதானே' ன்னு வண்டிய சரி ஸ்பீடா அழுத்தி, லைட்டெல்லாம் அணைச்சி அணைச்சி போட்டு 422 நம்பர வெச்சி வழியில வந்துகிட்டிருந்த பஸ்ஸ நடு ரோட்டுல நிப்பாட்டி ஏத்திவிட்டாரு.

பின்குறிப்பு.

'ஆமாம் உங்க பேரு தங்கராசுவா? அந்த பெரியவரு சொன்னாரு' ன்னு டிரைவர கேக்க, இல்லையில்ல முருகன். அவரு சும்மா பேச்சுவாக்குல சொல்லியிருப்பாரு' ன்னாரு

இந்த இடுகை உங்களுக்கு பிடிச்சிருந்தா என்னை மேம்படுத்த உங்க கருத்துக்களையும், உற்சாகப்படுத்த ஓட்டையும் போடுங்களேன்!